السلام عليك يا بقيه الله في ارضه

دعاي پرفيض ندبه

سخنران : حجت الاسلام والمسلمين اهتمام

مداحان اهلبيت :

كربلايي محمد محبي - حاج جمال رحيمي

جمعه 98/08/03 از نماز صبح

خوراسگان _ خيابان شريعتي _ مهديه خوراسگان

اى دختر و خواهر ولايت

آيينه ی مادر ولايت

بر ارض و سما مليكه در قم

آرام دل امام هفتم

معصومه به كُنيه و به عصمت

افتاده به خاك پايت عفت

در كوى تو زنده ، جان مرده

بر خاك تو عرش سجده برده

در قصر تو جبرئيل حاجب

زُوّار تو را بهشت واجب

گفتند و شنيده اند ز آغاز

كز قم به جنان درى شود باز

حاجت نبُوَد مرا برآن در

قم باشدم از بهشت بهتر

قم قبله ی خازن بهشت است

اين جا سخن از بهشت ، زشت است

قم شهر مقدس قيام است

قم خانه يازده امام است

قم تربت پاك پيكر توست

اينجا حرم مُطهَّر توست

گر فاطمه(س) دفن شد شبانه

نَبوَد ز حريم او نشانه

كى گفته نهان زماست آن قبر

من يافته ام كجاست آن قبر

آن قبر كه در مدينه شد گم

پيدا شده در مدينه ی قم .

مريم به بَرَت اگر نشيند

اين منظره را ، مسيح بيند

سازد به سلام سَرو قد خم

اول به تو ، بعد از آن به مريم .

روزى كه به قم قدم نهادى

قم را شَرَفِ مدينه دادى

آن روز قرار از مَلك رفت

ذكر صلوات بر فلك رفت

تابيد چو موكبت ز صحرا

شهر از تو شنيد بوى زهرا(س)

درخاك رهت ز عجز و ناله

مى ريخت سرشك ، همچو لاله

با گريه ی شوق و شاخه ی گل

بُردند به ناقه ات توسل

دل بود كه بود ، محفل تو

غم گشت به دور محمل تو

آن پير كه سيد زمان بود

رويش همه را چراغ جان بود

گرديد به گردِ كاروانت

شد پاى ساربانت

بردند تُرا به گريه هودَج

تا خانه موسى اِبن خِزرَج

ازشوق تو اى بتول دوم

قم داد ندا به مردم قم

كاى مردم قم به پاى خيزيد

از هر در و بام گل بريزيد

آذين به بهشت قم ببنديد

ناموس خدا مرا پسنديد

قم شام نبود تا كه در آن

دشنام دهد كسى به مهمان

قم شام نبود ، تا كه از سنگ

گردد رخ ميهمان ز خون رنگ

قم كوفه نبود تا كه خواهر

بيند سر نى ، سر برادر .

حاشا كه قم اين جفا پذيرد

مهمان به خرابه جاى گيرد .

بستند به گرد ميهمان صف

قم با صلوات و - شام با كف .

قم مهمان را عزيز خوانند

كى دخت و را كنيز خوانند؟ .

میثم» همه عمر آن چه را گفت

در مدح و مصیبت شما گفت

حاج غلامرضا سازگار

ما را برای گدایش شدن آفریده اند

قمری آب و هوایش شدن آفریده اند

او را برای طواف و برای عروج

مارا برایِ برایش شدن آفریده اند.

این خانوم با کرم، محترم را برای

وقف امام رضایش شدن آفریده اند

اصلا تمامی ایران زمین را برای

ملک خصوصی پایش شدن آفریده اند

هرچند نانی نداریم، گندم که داریم

گیرم مدینه نرفتیم ما قم که داریم

زهرا حضورش نیازی به مردم ندارد

اصلا ظهورش مدینه یا قم ندارد

بالی که این آسمان را ندارد، چه دارد؟

آن کس که این آستان را ندارد چه دارد؟

عصمت تباری که همسایه اش را ندیده

همسایه اش نیز هم سایه اش را ندیده

بانوی والا مقامی که مافوق نور است

خورشید هفت آسمانی که ما فوق نور است

پروازها با قنوتش به بالا رسیدند

اعجازها با نگاهش به عیسی رسیدند

غیر از خدایا خدایا صدایی ندارد

روی زمین غیر محراب جایی ندارد

سجاده اش با مناجات کردن گره خورد

هر صبح با نور خیرات کردن گره خورد

امروز بارانی ترین عنایت به دستش

فردا فراوان ترینِ شفاعت به دستش

از یک طرف دخترِ مردِ مشکل گشاهاست

از یک طرف خواهرِ آبروی گداهاست

او حلقه ی اتصال رضا با جواد است

باب الحوائج ترینی که بابِ مراد است

وقتی که میخواست از خانه اش دربیاید

یعنی به سمتِ حریم پیمبر بیاید

دور و برش از برادر برادر قرُق بود

راه از پسر های موسی ابن جعفرقرُق بود

دست پسرهای موسی ابن جعفر نقابش

پای پسرهای موسی ابن جعفر رکابش

تا چادرش خاکی از ردپایی نگیرد

تا معجر با حجابش به جایی نگیرد

او آمد و مایه ی افتخار همه شد

دسته گل مریمی بهار همه شد

گیرم نبودیم اما سلامش که کردیم

گیرم ندیدیم، ما احترامش که کردیم

ما سربلندیم از اینکه گلابش نکردیم

با ازدحام سر کوچه آبش کردیم

او آمد و طرز خواهر شدن را نوشت و

قربانِ قبل از برادر شدن را نوشت و

چه خوب شد که مسیرش به مقتل نیوفتاد

چه خوبتر که بارها از روی تل نیوفتاد

گودالی از کشمکشهای لشکر ندید و

بالای سر نیزه ها سر ندید و

علي اكبر لطيفيان